Το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη σχετικά με αυτά που γίνονται όλες αυτές τις μέρες (και τα χρόνια)
http://left.gr/news/eleytheroi-kataktimenoi
Σχετικά με την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στην Θράκη:
Μιλάει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης σε συνάντησή του με τον Καναδό πρέσβη Ρόμπερτ Πεκ.
Προσωπικά έμεινα άναυδος!
Μπράβο του! Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε! Τα είπε ήρεμα και στα
μούτρα! Ούτε κόμπιασε, ούτε το γύρισε! Μακάρι να ακουστεί!
Εδώ το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=-XuIfISfXD8
Η ιστορία πίσω από το «Θα κλαίγατε»
http://left.gr/news/eleytheroi-kataktimenoi
Σχετικά με την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στην Θράκη:
Μιλάει ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης σε συνάντησή του με τον Καναδό πρέσβη Ρόμπερτ Πεκ.
Προσωπικά έμεινα άναυδος! Μπράβο του! Τέτοιους ανθρώπους χρειαζόμαστε! Τα είπε ήρεμα και στα μούτρα! Ούτε κόμπιασε, ούτε το γύρισε! Μακάρι να ακουστεί!
Εδώ το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=-XuIfISfXD8
Η ιστορία πίσω από το «Θα κλαίγατε»
13 Απριλίου 2003. Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι πραγματικότητα και 21 μαθητές από την Ημαθία χάνουν τη ζωή τους.
Όταν έμαθα το συμβάν συγκλονίστηκα. Ήμουν μόλις 19 χρονών και το συμβάν με σημάδεψε μιας και ήμουν κοντά στην ηλικία των παιδιών. «Θα μπορούσε να είχε συμβεί σε μένα» σκέφτηκα όταν άκουσα τη φρικιαστική είδηση.
Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσω κάτι το οποίο με συγκλονίζει είναι να γράψω μουσική και στίχους. Ήταν η πρώτη φορά που στίχοι δεν ήρθαν ποτέ στο μυαλό μου παρά μόνο μια συγκεκριμένη φράση και μια μουσική με αρκετή δυναμική. Είχα στερέψει από ιδέες αλλά και πάλι δε μπορούσα, έπρεπε με κάποιο τρόπο να εκφράσω αυτό που ένιωθα. (όταν είσαι μικρότερος είσαι και πιο ευαίσθητος, υποθέτω, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι καλά χαραγμένο).
Δε δίστασα, λοιπόν, να πάω στο στούντιο το καλοκαίρι και με τους ελάχιστους στίχους που είχα, να γράψω το κομμάτι με όνομα «Τέμπη». Τελικά, δε το δημοσίευσα ποτέ γιατί, μάλλον ντρεπόμουνα, επειδή ήταν φτωχό και επειδή δεν είχα και μουσικούς να το ντύσω!
[Άκου το εδώ: https://soundcloud.com/tntsokin/tempi ]
Τελικά, συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από το συμβάν, έγινε ξανά θέμα στα Μ.Μ.Ε. (κοράκια) και επειδή εκείνη τη περίοδο περνούσα πολύ συχνά από τα Τέμπη και έβλεπα το μνήμα, αποφάσισα να γράψω ένα πιο ολοκληρωμένο κομμάτι στη μνήμη αυτών των παιδιών και όχι μόνο. Για κάθε παιδί που χάνεται άδικα και που η όμορφη και αγγελικά πλασμένη κοινωνία μας δε του επιτρέπει να χαρεί τη ζωή, τον έρωτα και το παιχνίδι.
Έτσι, προέκυψε το «Θα κλαίγατε». Μετά από 9 χρόνια από τα «Τέμπη» και μετά από 5 χρόνια από το «Θα κλαίγατε» πήρα την απόφαση να τα δημοσιοποιήσω!
Ίσως τώρα να έχουν λίγο παραπάνω σημασία και σε εσάς και όχι μόνο σε εμένα!
[Θα κλαίγατε: https://soundcloud.com/tntsokin/thaklegate ]
Θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις σχετικά με το κομμάτι που ανέβασα στο sound cloud, “Η χώρα των θαυμάτων”.
Με τον Αλέξη είμαστε συνάδελφοι (στην κανονική δουλειά) και αρκετές φορές, κατά την θητεία μου στην Δράμα (που παρεμπιπτόντως είναι μια πανέμορφη πόλη και να την επισκεφτεί όποιος μπορεί τώρα τα Χριστούγεννα, έχουν και την Ονειρούπολη), βρισκόμασταν με τον Αλέξη στο σπίτι του (γιατί ήταν πιο ωραίο και είχε και τζάκι) και ακούγαμε μουσικές, παίζαμε μουσικές, βλέπαμε ντοκιμαντέρ, σχολιάζαμε την επικαιρότητα και γενικά όλα τα φυσιολογικά πράγματα που κάνουν 2 άντρες όταν βρίσκονται στον ελεύθερο χρόνο τους! (εντάξει πίναμε και μπύρες… εγώ δηλαδή γιατί ο Αλέξης ήταν συνήθως άρρωστος και έπαιρνε panadol, χιχι)
Μια ωραία Κυριακή, λοιπόν, εκεί που είμαστε μόνοι και δεν έχουμε τι να κάνουμε και συζητάμε τα περί των γυναικών φιλοσοφίες, αποφασίζει να μου δείξει ένα κομμάτι το οποίο είχε γράψει μόλις δυο μέρες πριν.
Στην αρχή όταν το άκουσα, μπερδεύτηκα γιατί δε περίμενα ότι μπορούν να γραφτούν τόσο όμορφες μουσικές που δένουν αβίαστα με το στίχο, χωρίς υπερβολές και χωρίς πολλά πολλά γενικά!
Με ρώτησε αν «ψήνομαι» να το τραγουδήσω! Άλλο που δεν ήθελα φυσικά, γιατί μπορώ να καταλάβω πότε ένα κομμάτι είναι ωραίο και το συγκεκριμένο ήταν παραδεισένιο!
Ξεκινήσαμε αμέσως, χωρίς καθυστερήσεις, και με άπειρες οδηγίες από τον Αλέξη, κατάφερα να το ερμηνεύσω όπως ακριβώς ήθελε. Δυσκολεύτηκα μπορώ να πω γιατί τα γυρίσματα ήταν διαφορετικά από εκείνα που συνηθίζω να κάνω εγώ, αλλά τελικά τη βρήκα την άκρη.
Η ηχογράφηση έγινε μετά από μερικές μέρες, αφού ο Αλέξης προμηθεύτηκε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να φτιάξει ένα mini home studio (πραγματικό mini όμως γιατί του κόστισε μόνο 100 ευρώ η υπόθεση) και μέσα σε λίγες ώρες το αποτέλεσμα τον έφερε κάπου εδώ:
https://soundcloud.com/tntsokin/xwrathaumatwn
Αλέξη, εύχομαι να είσαι καλά στην Κρήτη (από Δράμα – Κρήτη… αυτά είναι) και ελπίζω να τα πούμε πολύ σύντομα από κοντά! Φιλιά!
Όταν έμαθα το συμβάν συγκλονίστηκα. Ήμουν μόλις 19 χρονών και το συμβάν με σημάδεψε μιας και ήμουν κοντά στην ηλικία των παιδιών. «Θα μπορούσε να είχε συμβεί σε μένα» σκέφτηκα όταν άκουσα τη φρικιαστική είδηση.
Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσω κάτι το οποίο με συγκλονίζει είναι να γράψω μουσική και στίχους. Ήταν η πρώτη φορά που στίχοι δεν ήρθαν ποτέ στο μυαλό μου παρά μόνο μια συγκεκριμένη φράση και μια μουσική με αρκετή δυναμική. Είχα στερέψει από ιδέες αλλά και πάλι δε μπορούσα, έπρεπε με κάποιο τρόπο να εκφράσω αυτό που ένιωθα. (όταν είσαι μικρότερος είσαι και πιο ευαίσθητος, υποθέτω, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι καλά χαραγμένο).
Δε δίστασα, λοιπόν, να πάω στο στούντιο το καλοκαίρι και με τους ελάχιστους στίχους που είχα, να γράψω το κομμάτι με όνομα «Τέμπη». Τελικά, δε το δημοσίευσα ποτέ γιατί, μάλλον ντρεπόμουνα, επειδή ήταν φτωχό και επειδή δεν είχα και μουσικούς να το ντύσω!
[Άκου το εδώ: https://soundcloud.com/tntsokin/tempi ]
Τελικά, συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από το συμβάν, έγινε ξανά θέμα στα Μ.Μ.Ε. (κοράκια) και επειδή εκείνη τη περίοδο περνούσα πολύ συχνά από τα Τέμπη και έβλεπα το μνήμα, αποφάσισα να γράψω ένα πιο ολοκληρωμένο κομμάτι στη μνήμη αυτών των παιδιών και όχι μόνο. Για κάθε παιδί που χάνεται άδικα και που η όμορφη και αγγελικά πλασμένη κοινωνία μας δε του επιτρέπει να χαρεί τη ζωή, τον έρωτα και το παιχνίδι.
Έτσι, προέκυψε το «Θα κλαίγατε». Μετά από 9 χρόνια από τα «Τέμπη» και μετά από 5 χρόνια από το «Θα κλαίγατε» πήρα την απόφαση να τα δημοσιοποιήσω!
Ίσως τώρα να έχουν λίγο παραπάνω σημασία και σε εσάς και όχι μόνο σε εμένα!
[Θα κλαίγατε: https://soundcloud.com/tntsokin/thaklegate ]
Σχετικά με το κομμάτι "Η Χώρα των Θαυμάτων"
από Tntsokin, Δευτέρα, 10 Δεκεμβρίου 2012 στις 9:49 μ.μ.
Θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις σχετικά με το κομμάτι που ανέβασα στο sound cloud, “Η χώρα των θαυμάτων”.
Με τον Αλέξη είμαστε συνάδελφοι (στην κανονική δουλειά) και αρκετές φορές, κατά την θητεία μου στην Δράμα (που παρεμπιπτόντως είναι μια πανέμορφη πόλη και να την επισκεφτεί όποιος μπορεί τώρα τα Χριστούγεννα, έχουν και την Ονειρούπολη), βρισκόμασταν με τον Αλέξη στο σπίτι του (γιατί ήταν πιο ωραίο και είχε και τζάκι) και ακούγαμε μουσικές, παίζαμε μουσικές, βλέπαμε ντοκιμαντέρ, σχολιάζαμε την επικαιρότητα και γενικά όλα τα φυσιολογικά πράγματα που κάνουν 2 άντρες όταν βρίσκονται στον ελεύθερο χρόνο τους! (εντάξει πίναμε και μπύρες… εγώ δηλαδή γιατί ο Αλέξης ήταν συνήθως άρρωστος και έπαιρνε panadol, χιχι)
Μια ωραία Κυριακή, λοιπόν, εκεί που είμαστε μόνοι και δεν έχουμε τι να κάνουμε και συζητάμε τα περί των γυναικών φιλοσοφίες, αποφασίζει να μου δείξει ένα κομμάτι το οποίο είχε γράψει μόλις δυο μέρες πριν.
Στην αρχή όταν το άκουσα, μπερδεύτηκα γιατί δε περίμενα ότι μπορούν να γραφτούν τόσο όμορφες μουσικές που δένουν αβίαστα με το στίχο, χωρίς υπερβολές και χωρίς πολλά πολλά γενικά!
Με ρώτησε αν «ψήνομαι» να το τραγουδήσω! Άλλο που δεν ήθελα φυσικά, γιατί μπορώ να καταλάβω πότε ένα κομμάτι είναι ωραίο και το συγκεκριμένο ήταν παραδεισένιο!
Ξεκινήσαμε αμέσως, χωρίς καθυστερήσεις, και με άπειρες οδηγίες από τον Αλέξη, κατάφερα να το ερμηνεύσω όπως ακριβώς ήθελε. Δυσκολεύτηκα μπορώ να πω γιατί τα γυρίσματα ήταν διαφορετικά από εκείνα που συνηθίζω να κάνω εγώ, αλλά τελικά τη βρήκα την άκρη.
Η ηχογράφηση έγινε μετά από μερικές μέρες, αφού ο Αλέξης προμηθεύτηκε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να φτιάξει ένα mini home studio (πραγματικό mini όμως γιατί του κόστισε μόνο 100 ευρώ η υπόθεση) και μέσα σε λίγες ώρες το αποτέλεσμα τον έφερε κάπου εδώ:
https://soundcloud.com/tntsokin/xwrathaumatwn
Αλέξη, εύχομαι να είσαι καλά στην Κρήτη (από Δράμα – Κρήτη… αυτά είναι) και ελπίζω να τα πούμε πολύ σύντομα από κοντά! Φιλιά!
